Тукай КАЗАХча
Уа, достар, күз келгенiн бiлемiсiң? Таяу тұр арт жаѓыңда мiне іысың? Іұс кеттi ұзаі сапар ұшып жолѓа, Сайрандап, дем алмаішы іыстауында. Сарѓайды заѓпырандай іалың орман, Шаруалар, әлдеіашан егiндi орѓан. Татардың басындай боп таіыр дала, Жем...
Жұмаіта көрсем егер ай бетiңдi, Көремiн ай бетiңде сәулетiңдi. Бiлемiн, сыйіырлайсың табындырып, Әлде не афсун (1) оіып баѓындырып. Жұпар тән, бұраңдаѓан нәзiк белi, Ойлаймын түстi ме деп көктен сенi. Сүйем сенi, жан іаліам, сүйемiн...
Не дейдi? Сiздi даѓы «аіын» дей ме? Аіын боп өлең жазып жатыр дей ме? Жазѓаның көпшiлiкке ұнар ма екен? Ұнаса, ұѓынатын солар ма екен? Ескертем, іызыіпашы бұл атаііа, Ойларсың, бiр есiңе түскен шаіта, Өмiрде осы...
Тым іиын кiмдi сүймек, кiмге сенбек? Жыѓылѓанда кiм сүйер сенi демдеп? Егер өлсең, саѓан кiм іамыѓады? Кiм сенiң іасiретiңе жабыѓады, Сен іуансаң, іуанып шаттанар кiм? Басыңа пәле келсе іұтіарар кiм? Сенiң іайѓың басіаѓа керегi не?...
Аристократ, паразиттер, жуан іарын, тайіы маңдай! Жалмауыздай жалап жейдi, іарап тұрсаң гажап әй, әй! Әрбiреуi губернатор, кекiредi саіыр-сыіыр, Тамаѓы тоі, түкiр-іаіыр, жұмысы тек май ѓана, май! Шыѓарѓан соң жегендерiн, керiледi алып демiн, Күнде сартир, түнде...
Жаз жеттi де, іарлар ери бастады, Тоны барлар тонын шешiп тастады, Киiмсiздер киiм њшiн саспады, Тонсыздарға жылы књндер туды ендi. Пима, шана табаны да демiн алды, Салдыр-књлдыр арбалар жолды салды, Велосипед, тарантас, іара орманды —...
Ей, жас ару, сұлу ма сњйген жарыћ, Бiле ме іадiрiћдi, Сљздiћ дђмiн?.. Тағы да алты іатын алады ол, Бұлтаііа неше тњрлi салады ол. Жетiншiнi алғанда халiћ нашар, Одан да фонтанға бар, көћiл ашар. Бұлаітыћ суын...
Тећдесi жоі ұлы аіын Александр Пушкинге! Рахмет сiзге, сенiменен ойым бiрге, жан бiрге. Орман билеп, тас баліиды сенiћ терећ жырыћа. Несi аіын ұғынбаса іалыћ орман сырыћа. Неге орман билемесiн сенiћ жырыћ књнмен тећ, Сенiћ жырыћ...
Ел бњлдiрiп, ойран еткен ишан екенiн бiлмедiм! Ол ишандар халыііа дњшпан екенiн бiлмедiм! Солар екен елдi іорлап, аяі асты ететiн, Іарсы тұрған ишандарға зишан екенiн бiлмедiм. Оларды бiз іұртамыз деп књрескендер аянбай, Ұлтымызды кљгертетiн ноян...
Мен бiр ғарып, жаным пида, сњйгенiм, паруанайым, Келшi, жаным! Жњзiћ көрiп, књйейiн де жанайын. Е, тђћiрiм! Бершi аіыл, мен бiр тұтіын сорлы жан, Осы іыздыћ жолында мен, диуана боп іалайын. Ей, аруым, келшi маған жылжып...
