1910

       Күрче, бик чынлап керешкән эшкә безнең Ләмига: Бар уе — бер бик матур күлмәк тегү Курчагына. «Күлмәгем кайчан бетәр?» — дип, Курчагы яткан, көтә; Көтми хәл юк, бер тәти күлмәк кирәк — бәйрәм җитә....

Безнең маэмай рәхәт тора, сафа сөрә, Җитезләнә, уйный һаман йөгрә-өрә; Карый миңа мәхәббәтле күзе белән, Гүя «уйныйк» дигән була, гүя көлә. Кайвакыт ул ята тәмле ашап туеп, Ал аяклары өстенә башын куеп. Аны шунда чебен...

Урман буйлап Черки очып бара иде, Бер-бер нәрсә ашарга уйлана иде.     Шул урындук, гөнаһ шомлыкка, бер Чыпчык Йөри иде азык эзләп, пыр-пыр очып. Инде Черки бичараның гомре бетте: Теге Чыпчык сиздермәстән килде тотты. Чыпчык...

Фатыйма: Ни өчен син сайрамыйсың, Сандугач? Шат була күңлем минем син сайрагач. Читлегең әйбәт, яныңда бар ашың. Ник күңелсез син болай, бөктең башың? Сандугач: Аһ, минем сайрар җирем урман иде, Анда һәртөрле кызык тулган иде....

Безнең Гали бигрәк тату Кәҗә белән, Менә Кәҗә карап тора тәрәзәдән. Гали аны чирәм белән кунак итә, Кәҗә рәхмәт укый: сакалын селкетә.   («Гали белән Кәҗә». —  «Күңелле сәхифөләр»дә (1910) 3 нче биттә басылган. Текст шуннан...

Әткәй, әнкәй, мин, апай, әби, бабай һәм бер песи – Безнең өйдә без җидәү: безнең песи — җиденчесе. Бергә ашый, чәй эчә, безнеңлә бергә йоклый ул, Хезмәте дә бар: өйне тычкан явыздан саклый ул. Безнеңлә...

Төнлә берлән бакчада бер аллы-гөлле Күбәләк, Очкалап йөргәндә уйнап, анда-монда чүгәләп, Күрде кырда: бик матур бер әллә нәрсә ялтырый, Нурлана, җем-җем итә йолдыз шикелле, калтырый. Күбәләкнең бер дә чик юк һәр матурга гыйшкына: Тиз генә...

Тырышты бу бала, чын ләззәт алды инде тәхсилдән; Югары булды урны «афәрин»нән һәм дә «тәхсин»нән. Ни кушсаң да укый алды, ни әйтсәң шуны язалды; Балаларның арасында үзенә «имтияз» алды. Беренче кәррә мөмтаз булса бер инсан...

Бакчы аучыга, Кош аулаучыга: Шактый читен эш — Арый, талчыга. Йөгрә дә чаба Кич-иртә бердәй; Маңлайдан ага Тирләр яңгырдай. Очадыр үрдәк,— Тизрәк бул, тизрәк: Китмәсен ерак, Ат мылтыкны, ат! Атты, шарт итте, Каты җил чыкты,...

Ала карга, кара козгын әрсезләнә, тук була; Һинди мәдрәсә салганда, Рәшит — мәчет Токиода. Ике туры ат уйныйдыр, муйны кыйгач буйлыдыр; Әфьюн, каптырма үтмәгәч, «Карга» язып уйныйдыр. Кәримевләр Шакирҗаны унбиш төрле хат таный; Бу дөньяда...